از عارفی پرسیدند: مقصود از به دنیا آمدن انسان چیست؟ گفت: تهیه توشه آخرت؛ زیرا انسان را در ابتدای آفرینش ناقص آفریده‌اند ولی شایسته آن است که کمال حاصل کند و صورت ملکوت یعنی عالم بالا و عالم ارواح را نقشِ دل خویش کند، به طوری که شایسته درگاه الهی گردد.